mgr Weronika Pacyga – pedagog specjalny, surdopedagog
Swoje wykształcenie zdobyła na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie, gdzie uzyskała dyplom magisterski na kierunku Pedagogika specjalna w specjalności surdopedagogika. Dodatkowo ukończyła studia podyplomowe z: Poradnictwa i pomocy psychologicznej oraz Pedagogiki opiekuńczo-wychowawczej z diagnozą i terapią pedagogiczną.
Swoją aktywność zawodową rozpoczęła w 2005 roku jako nauczyciel wspomagający w klasie integracyjnej w Gimnazjum nr 2 w Nowym Targu. Od 2008 roku pracowała jako pedagog szkolny najpierw w gimnazjum, a obecnie w Szkole Podstawowej nr 11 Nowym Targu. Jest także zatrudniona w dwóch szkołach podstawowych, gdzie prowadzi zajęcia rewalidacyjne dla dzieci z wadą słuchu.
Od 2010 r. z krótką przerwą pracuje w Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej jako pedagog specjalny. W zakresie obowiązków ma diagnozowanie trudności szkolnych dzieci i młodzieży, a docelowo diagnozowanie dzieci i młodzieży z wadą słuchu, prowadzenie indywidualnych zajęć z języka migowego dla dzieci i ich rodziców. Swoją wiedzą oraz doświadczeniem dzieli się i wspiera rodziny, wychowawców, nauczycieli oraz pedagogów pod opieką, których znajdują się dzieci z wadami słuchu.
Jest także biegłym tłumaczem oraz wykładowcą języka migowego. Jako biegły tłumacz świadczy usługi w zakresie tego języka w różnych instytucjach państwowych. Jako wykładowca prowadzi lektorat języka migowego na kierunkach medycznych na Podhalańskiej Państwowej Uczelni Zawodowej, w Policealnej Szkole Medycznej oraz w Centrum Nauki i Biznesu „Żak”.
Aktywnie pracuje na rzecz środowiska osób z wadą słuchu. Chcąc przybliżyć kulturę i sztukę dla osób z wadą słuchu, bierze udział w wydarzeniach kulturalnych. Przetłumaczyła na język migowy filmy promujące projekty edukacyjne oraz wystawy realizowane przez Muzeum Tatrzańskie. Tłumaczyła dla niesłyszących widzów sztukę teatralną wystawianą na deskach Teatru Witkacego. Jako konsultant pracowała na planie filmowym przy nagrywaniu etiudy „ A Silent Song/Mów do mnie”.
„Język migowy jest, w rękach jego mistrzów, językiem pięknym i pełnym ekspresji; to język, dla którego ani natura, ani sztuka nie znalazły substytutu umożliwiającego głuchym kontakt między sobą”. (J. Schuyler Long The Sign Language (1910) )